martes, abril 25, 2006

Me duele

Te odio, quisiera no haberte conocido,
aunque me doliera no haberte tenido,
más me duele sentirme robado.
Como un ladrón de almas,
que ha cogido mi corazón y se lo ha llevado
a una isla de luz robada.

Te odio, quisiera que no me hubieras conocido jamás
para que así no te tuviera que odiar.
Me duele pensar, que al volver la vista atrás,
no pueda recordar el dulce aroma de esa felicidad.
Tú no la quisiste escoger, no te preocupes,
yo la iré a buscar aunque no se pueda volver.

Te odio por no desaparecer,
sin saber que voy a hacer
el día que encuentre mi felicidad,
por que me dolerá pensar que tú no la sepas encontrar.

4 Comments:

Anonymous Anónimo said...

Javi, demasiado rencor y odio veo en ese poema... no dejes que te carcoman nunca esos sentimientos... dicen que no hay bien que por mal no venga... todo en la vida tiene un lado positivo, se trata de encontrarlo... no desesperes. Un besote, Bea

viernes, mayo 05, 2006 12:15:00 p. m.  
Blogger Javi said...

Ei Bea!Gracias por el comment! No te preocupes por el rencor, es arrebato de un sólo momento. Y sí, no hay mal que por bien no venga!!!
Un beso!
PD.- no dejes de hacer comments que me gustan muxo! ;)

sábado, mayo 06, 2006 3:53:00 p. m.  
Anonymous Anónimo said...

Q grande se esta haciendo mi javisario, cuando nos conocimos tu y yo tan solo éramos unos totales desconocidos el uno del otro, teniamos en común un amigo, y una devoción Bola de Drac jeje te acuerdas tu eras Gokuh y yo Son Gothen, que tiempos aquellos verdad?
Y mírate ahora todo un actor y un escritor de poesías, tus dos pasiones esta ultima recién descubierta o redescubrirta, pq tu siempre has sido un artista, un artista y un buen tio, y escribe lo que sientas en cada momento siempre, pero no quieras mostrar al mundo tu lado oscuro con tus escritos, pq ahora mismo son pasiones pasadas que llamaran a tu puerta una y otra vez, abre la puerta déjala pasar habla con esta pasión y déjala marchar, si vuelve será siempre tuya, y si no otras vendrán a llamarte, y estas llámalas esperanza. vale gilitus???
Un beso donde tu quieras de tu amigo de borracheras, siempre Putu GIL

jueves, mayo 11, 2006 1:08:00 a. m.  
Blogger Javi said...

Eres más que un amigo de borracheras, créeme.
Amics com tu no es troben gaire.
Dóno gràcies d'haver-te conegut, i encara dóno més les gràcies per que els nostres camins s'hagin tornat a ajuntar, espero que apartir d'ara continuint un mateix fil.

Er beso me lu reserbu pa' una ocasión espesiá, jeje! ;)

Un petó y una abraçada ben forta!

jueves, mayo 11, 2006 10:44:00 p. m.  

Publicar un comentario

<< Home